شـیـخ مظــفـر

فصلی سیخ همی خواهم زدندیزم

در توصیف شیخ مظفر (سیخش سبز) ، آنچه را

که از وی همی دانمی:

و گویند در عصر سیخ وندان (از دوره های زمین شناسی!)

شیخی بود مظفر نام که به اشارتی از ابتدای کوهستان

به دنباله الگانس همی متصل گشته و آدمیان را همی به

سیخ خویش روی می کاست !

نقل است از بیل گیت ابن ویستا که روزی شیخ مظفر از

پرداختن سیخ خویش فارغ گشته ، عزم به هزیمت نهاندنی

که ناگهان کلنگی سیه فام بر فراز بام وی را چنین ندا نمود که :

"سیخی بزن ، بیداد کن !"

و گویند شیخ مظفر بدین سخن ، استقرار خویش از کف ربوده

و صیحه ای کشد بسان آنچه از سوت الغلمون (گونه ای از ماکیان

که در بن بستهای قزوین! به وفور یافت همی گردند) نموده

و بر زمین بکوفتندی ، چنان که بسامد آن نیمی از سیخ لند را

همی برقصاند!

کاتبان عینی و درآورندگان متون انتصابی! وی را احاطه نموده

و هر کدام در وصف وی صفحاتی چند بنوشتند که از مشورترین

آن متون به کتب ابن پی دی اف ! می توان اشاره ای مستقیم نمود!

ابن پی دی اف همی درآورد که شیخ مظفر به وقت بهوش آمدن

و تا به روز آدینه ، آوای انواع گونه های ماکیان در تمامی ارض

را به تفکیک واحد ! تکرار می نموده است.

همچنین از مو ابن زیلا نیز نقل است که آنچه در اصل باعث مشهور

شدن این شیخ به شیخ مظفر گردید ، سیر وی پیرامون سیخ موران

همی بوده است که در اینجا به اشارتی از آن بگذریم و چنانچه

این اشارت تو را کفایت ننمود ، حقیر و شیخ ابو سعید را خبر همی ده

تا تو را بسان ابن ویژوال! تفهیم نماییم تا در آن استاد گردی.

...

پس ای صاحبان سیخ ، شما را این چنین پند و اندرز نماییم ، باشد

که تفکری جدید در خویش ایجاد نمایید.