Wednesday, July 26, 2006

شـیخ ابـو سـعـید متـاهـل

در خیمه نشسته بودیم به وقت نیمروز که کلنگی بر بام ما خراب بگردید چنانچه نیکو بر آن نگریستم ، وی را دیدم شاد و خرم که نشانی از شیخ سیخان بر دست راست و زورقی از جنس حریر بر دست چپ بداشته و به استواری بر من می خندید !به احتیاط به جلو خزیده و همچنان که بر رسوم شیوخ باشد ، انگشت بر آن زورق نهاده و آنرا به جانب خویش کشیدم. پس از آنکه اندکی بر آن مکشوف و مشغول بگشتم ، روزنی را یافتم که بر روی آن نبشته بود " کلیک هیر !" . پس بر آن کلیکیدم آنچنان که باید که به ناگاه درب آن باز بگردید و شمایلی از شیخ بزرگان ، سیخ البیان ، قنطار المجمعین ! شیخ ابو سعید بدیدمی که بر آن شمایل به نیکویی تبسمی نیکو بزدندی. عمیق تر که گشتم نشانی بر سینه وی بدیدم که مرا وجد بسیار بر آن بوجود بیامد چنانچه در همان حال سینه خیز چرخشی آی کی دو وارانه به جلو و به عقب و حتی به وسط همی زدم و خویش را طنبوری معلق بر فراز چمن زار های سیخ لند بیافتم که گلستانی در روبرویم ببود از گلهای قرمز و آبی و سبز و بر آن مبادرت به شیریدن بداشتم.و اما آن نشان چه بود و تو چه دانی که چیست که در تمام سیخ لند و نظر آباد و حوالی آن نیز یافت نتوانی کرد که آن نشان را شیخ سیخان به هر دهه و صده تنها بر یک برگزیده دهد و آن را تمجید نمایند بدان نشان که از شیخ سیخان دریافت نماید و از آن پس وی را شیخ متاهل بنامند و وی را وادی نیکو دهند و صاحب جلال و مقام بگردد تا به ابد. و این چنین بود که شیخ ابو سعید را پس از آن و تا به ابد ، به نام شیخ ابو سعید متاهل بنامند و بر این نام شادی نمایند و نیک طرب و نی بنوازند. باشد که شما رانیز بر این مقام رسیدنی باشد و بر آن مقام به فیض العضما برسید.یا شیخ الشیوخ ، شیخ ابو سعید متاهل تو را وسیع تر از تمامی اراضی سیخ اند و نظر آباد و آنجا که سوت الغلمون نیز بدان جا نفوذ نتوانست نمود ، تبریک و تهنیت نماییم.

از طرف تمامی شیوخ سیخ اند و نظر آباد و اراضی و حوالی مشاع

Friday, December 09, 2005

اگزورسیخ - قسمت اول

نقل است از ابن استرایک ، آنگاه که در بین الجدارین ، قدم همی می زد و به کند و کاو می پرداخت : روزی در وادی خویش به انجام عمل مشغول ببوده و از حالت خویش به فیض می رفتمی که به ناگاه اژدرهایی سیاه بر من ظاهر بگردید ، چنانکه مرا غرخیدنی عظیم فرا گرفت و به چهار گوشه که به شش جانب وادی خویش ، چنگ همی زده ، خواستم که بگریزم ! در آن هنگام صدایی ظریف بسان طنبور بر گوشم شنیدن آمد ! چنانکه در آن اژدرهای سیاه به دقت نظر افکنم ، طفلی دیدم به عوض اژدرها ! سپس چنگ خویش رها نموده از ارتفاع به کف وادی همی سقوط بکردم ! آن طفل مرا گفت که : یا استرایک ! تو را بشارتی دارم بر آنچه در نظر آباد و قزوین و حتی سیخلند نیز همی یافت نگردد ! و من متعجب به دنبال وی روانه شدم. بدانجا که رسیدم ، سوراخی بزرگ و تاریک یافتم که در موضعی خرم حفر گردیده بود ! مرا در آن هنگام شوقی بس چنیم از آنچه یافیته بودم فرا گرفت و به یک حرکت دست بر آن نهاده و تا خالدون آن را جستجو همی کردم باشد که فیضی ببرم !! از آن چرخش و گردش به فیض رسیده بودم که دستم به ناگاه بر جسمی سرد برخورد نمود ، چنانکه به یک باره تمام آنچه به فیض برده بودم به عضما برفت و نقشی سنگی بر آن جسم بیافتم !و این مرا چنان خسته نمود که به ناگاه آنچه از زور در خویش بداشتم ، بر آن مکان تخلیه نمودم و خویش ظعیف و نحیف بر چایخانه ای در آن حوالی رجعت نمودم ! آنگاه که به چاییدن مشغول همی بودم مرا تفکری بیافتاد که بر جایی برای رفع حاجت روم ! و از این باب بود که از مکان بیرون برفتم و بر بیافان فرود آمدم تا به مکان مناسبی دست یابم بجهت آن حاجت ! همچنان که می گشتم به ناگاه سایه ای از سیخی استوار بدیدم که بر روی آن پیکری بس خوفناک ببود که یک دست خویش را به صورت سیخ ! بر بالا آورده و آن یکی را بر جایی گذاشته بود !! مرا در آن هنگام توهمی بگرفت که خیال همی کردم که او شیخ سیخان بباشد که مرا بخواهد به فیض برساند (در امثال الفرنگ ، مثلی است که گوید : چنانچه تو را به عوض سوت الغلمون خفت نمودند ، در آن حال لذت ببر !!)...نقل است از جورج ابن تاون که در دیاری دور ، ضعیفه ای ببود مک نویل نام که به همراه فرزند خویش که وی را رگن (به کسره {ر} و {گاف} !) می نامید بسان ابن آرت ، زندگی می نمود و چند روزی ببود که از صوتی عجیب در بام منزل خویش رنج همی می برد. در شبی که به خلوت بر جای خویش به خسپیدن مشغول ببود به ناگاه جسمی بس لطیف را در حوالی خویش احساس نمود ! و آن ریگن ببود و لاغیر ای منحرف - که به تفکر آن کالای دیگر ببودی اکنون !!! و آن طفل ، وی را همی گفت که : یا مک ! بر مرکب من گویا کک بیافتاده است که به شدت همی لرزد ! و آن ضعیفه ، وی را دلداری همی نمود تا به آدینه ....و در همین زمان ، در چند فرسخی آنان ، شیخی بود بنام شیخ فادر دیمن !! که بر آن وادی به جهت دیدار دیگر فدور (جمع فادر !) و نیز مادر خویش بیامده بود .و وی در صنعت آرامیدن ، تبحری بس عظیم داشته و نیز به حرفه مشت زنیزم نیز اشراف بداشت !شیخ ما ، شیخ فادر دیمن را رنجی بود بجهت مخارج بیمالستان که مادر خویش را بر آنجا برد و لیک درهمی در جیب نداشت و این از آن جهت بود که حرفه وی ، هیچ به کار خلق همی نمی آمد و خلق جملگی در تفکر ببودند که کار خویش به درستی انجام دهند و هیچ موی در شکاف آنان پدیدار نگردد !!! بر طبق آنچه در کتب بجای مانده از دای ابن ناسور (خداوند وی را همی بیامرزد که از سیخان عظیم ببود!) یافته شده است ، شبی از شبها که ماه بر فراز سیخ لند به درخشیدن می پرداخت ، ریگن را ملعبه جدید به دست آمد که لوحی بود که بر آن حروفی نبشته بشده و جسمی تیز و نیز اندکی لیز! (و شیخ ابو سعید را بر این واژه ، خوش آیدی !) بر روی آن طیر می نمود و آن را شیخ هودی ! می نامیدند . و ریگن بر آن بود که رازی بر وی آشکار همی گردد و شیخ هودی نیز با وی به سخن نیامد تا وی را ضایع نماید !چنانچه آدینه بشد و شیخی از فدور به جهت گلکاری بر فضایی برآمد که به ناگاه بر پیکره ای از آنچه در آن وادی ببود ، اندکی سرخی را بدید و در لحظه از هوش برفت !و آن روز ، روز تولد ریگن ببود و وی را شگرفی بس چنیم ببود بر آن سیخ که بر وی به ارمغان همی آورند. لیک لوسی ابن فر با وی یار همی نبود که به جهت آزار بیامده بود و لا فیض ! و آن هنگام که اهل خانه به سرور همی مشغول ببودند و کلنگان در میان ایشان به پیچیدن مشغول ! به ناگاه ریگن از بام بر زمین آمده و آنان را گفت : "یو گانا دای آپ در !!!" و این بدان معنی است که : "زدی پیچوندی !!" و در لحظه به شاریدن مشغول بگشت و هیچ نفهمید از آن پس !گویند که احوال و مشاعر ریگن هر روز وخیم تر همی شده و هیچ حکیمی نتوانست وی را درمان نماید تا آنگاه که وی را نزد حکیم عمو شادمهر ببردند که در علم روز مشهور و در علم شب ، محزون ببود ! و آنان را گفت که : ریگن را المی است روحی و نه به جسم که وی را بسان هیپنو ابن تیز ! به سخن وادارمی ! آنگاه به همراه آنان همی روانه گشته و به منزل ایشان وارد همی گشت. نقل است از ابن جی فورس که در آن زمان در آنجا حضور داشته است : بدیدم که حکیم عمو شادمهر ، اعمالی غیر معمول و غیر مشهور بر آن طفل انجام نمود ، آنچنان که وی را آرامشی بس چنیم فرا گرفت که فکر نمودم همانا حکیم عمو شادمهر می خواهد کاری دیگر کند !!! و لیک از او بعید دیدم که کرامات خویش را بسان پوست وزبلنگ نماید و بدین سبب بود که من نیز آرام گرفتم !و سپس حکیم عمو شادسیخ ! به سوی ریگن نظر نموده و گفت : "هو آر یو !؟" در این هنگام به ناگاه ریگن را صدایی بس خوفناک صادر گردیده و امانتی حکیم عمو شادسیخ را به چنگ بگرفت !!! چنانکه از آن پس و تا مدتی عظیم ، حکیم عمو شادسیخ را حکیم عمه شادمیخ صدا همی زدندیزم !!!

Wednesday, November 23, 2005

سوت الغلمون !

ابن بخیه را در هنگام جراحت گفتند : یا شیخ !، ما را از راز سوت الغلمون آشکار ساز ! گویند ابن بخیه بدین سوال به سیر العظما برفته و این حالت در وی به سه آدینه بطول انجامید. حاظران و مریدان ، به شوق آنچه ابن بخیه بـدیشان بـاز گوید ، در آن سه آدینه هیچ طعام تناول ننموده و هیچ به خـلاب درنیامدند و بـه تورم مشغول بگردیدند عاشقانه !!
نقل است که در آدینه سوم ، بـخاری سپید رنگ بسان آنچه پیشتر از هپر ابن بـوت به حکایت آمده،فضای آن موضع را برگرفته و آوایی بسان آوای سوز الغلمون از ابن بخیه صادر بگردیده و سپس بـسان ابن فـوروارد از مـوضع بـرون شـده و به شـاریدن مشغول بگشت !! در این هنگام ، حاظرین غایب و در آورندگان متون انتصابی ! او را احاطه نموده و از وی در مورد آنچه در سیر العضما بدیده بپرسندز و ابن بخیه به همان حالت شار ! آنان را جواب گوید و آنچه بیند ، بدین شرح باز گوید : و در ابتدا خویش را معکوس بر ارتفاعی مرتفع و بر بالای شجره گلابی یافتمی ! که کلنگان بر آن سرود خوانده و غوکان بر فراز آن لیگ لیگ نمایند !!
آنگاه صدای محزونی ،حواس مرا به خویش جلب بنمود. خیره که گشتم ، آن جا را مکانی یافتم در حوالی نظر آباد که شیر ژیان بدان وارد نگشته و غزال تیزپای به دام مصیبت دچار بگردد ! و آن هنگام تراول ابن گودرز را بدیدم که بسان ابل آبستن به آرامی به طیاری نزدیک می گردد! وی را گفتم : ای تراول! چونی و چه کنی به غلط ؟!!! مرا باز گفت : تو را بدین کار ، هیچ نیاید که چه دانی از سوت الغلمون ! و من انگشت حیرت بر نیش ! برگرفته و وی را گفتم : و این که گویی یعنی چه ؟!! تراول ابن گودرز ، آنگاه که مرا مظفری فرومایه به معکوس بر شجره گلابی بیافت ، دل بر من بسوزاند و راز سوت الغلمون را برایم باز گفت : ای بخیه ! بدان که این طیور را که از ماکیان باشد ، سوت الغلمون نام نهند که در آغاز بر حوالی نظر آباد همی نظاره شده و سپس به جهت فراغت قزوینیان به بن بستی طویل در قزوین به درهمی گزاف فروخته همی شده است!!! این سخن ابن گودرز چنان مرا متحول ساخت به لحظه ای از حالت معکوس رها گشتم!! آنچه در این میان مرا آشفته ساخت ، آن بود که چه شد که سوت الغلمون در آن بن بستها همی بماند و از آنجا رجعت ننمود ! در این تفکر ببودم که به ناگاه تفکری دیگر مرا فرا بگرفت ، مزمحل کننده تر از تفکر پیشین و سهم انگیزتر از حالتی که در آن ببودم ! و زین باب ببود که در اصل ، نظر آبادی ها را چه تفکری بر سوت الغلمون و شیخ مظفر ببوده و زوایای مجهول و مهجور آن چه بوده و چگونه باید به آن نظاره نمودندی ! آنچنان از این تفکرات به سوز العظما مشایعت نمودم که خویش را لوبیایی بر شاخه شجره گلابی یافتم! در این لحظه غباری از دور نمایان بگشت و همچنان که بر من نزدیک می گشت و مرا در آن هنگام غرخیدنی خوفناک بگرفته بود که همی خواستم به عوض لوبیا ، طنبوری ببودم که از آن غبار دهشتناک همی گریزم ! آنگاه که به واسطه توهم غالبه ، آماده بر پرواز بجهت هزیمت می گشتم ! به ناگاه غبار از بین برفته و شیخی خندان با سری عاری از هر کرک و مو بر من ظاهر بگشت چنان که از نیش باز وی قطرات آب به وفور بر آنجا باریدن بگرفت و آن بیافان در لحظه به مرتعی سبز مبدل بگشت !!!
چنانکه بر وی عمیق نظر بکردم ، به ناگه وی را همی یاد آوردم و او شیخ هایزنبرق ببود و لا غیر !!! که در دست راست ، کتیبه ای طویل و در دست چپ، دیوان فضول الشعرا را برگرفته بود !

اصل هایزنبرق :
بر طبق اصول هایزنبرق (خداوند وی را رحمت نماید)، هیچ گاه دو سوت الغلمون در
یک مکان و در یک زمان همی یافت بنگردند! و آن چنان باشد که این اصل به عدم
قطعیت تعداد و مکان در یک لحظه ، همی اشاره بنماید !

آنگاه که سخن بدینجا برسید ، ابن بخیه از شاریدن همی بیاستاد و سخنانش
ناتمام بماند ! و تو ای شنونده که هیچ با ما سخن نگفته ای تا به اکنون !
ما را هدایت نما بر آنچه دانی از آداب سوت الغلمون که ابن بخیه را
نیز آگاه گردانیم و منتظریم ...!
...
و لازم دانم که از شیخ الشیوخ ، سیخ السیوخ ! ، عمو رضا !
مراتب تشکرات را بنمایم که مرا در این مقاله رهنمود نمودندز

Thursday, November 17, 2005

عضمابرون (بر وزن خرماپزون)

و گويند روزي هپربن بوت از کنار ويرانه اي در نظرآباد مي گذشت. (و تو چه داني که نظرآباد کجاست؟ که تنها چند فرسخ با قزوين فاصله داشته است و شاهداني که جان سالم بدر برده اند گفته اند که در آنجا خانه ها را در ارتفاع بالا و سازه هايي برجک مانند مي ساختند و هر جنبنده اي را در زير پا زير نظر داشتند و از راه شکار درراه ماندگان و غريبان ثروتي عظيم گردآورده بودند.)
و پدر هپر ابن بوت را از آن سبب بوت مي ناميدند که در اکثر ايام زندگاني در استندباي بود يا ريست مي شد مکررا (به استثناي زمان هاي قطع برق)
و هپر خود گويد که شنيدم صدايي سرخوش را که با لهجه مي گفت: بيا پايين !!! و پس از آن صداي ريختن آوار از داخل ويرانه همي شنيده مي شد!
به ناگه راست کردم تا بدانم که ماجراي آن چگونه است. به آرامي به داخل ويرانه خزيدم. در آنجا دو نفر را ديدم شنگول و يک ديگر همچون حبه انگور. سيخ هايي نازک با ماده اي سفيد تر از ترياق در سر آن سيخ، در دست چپ و لوله اي بسان چوب سيغار در دست راست، که سيخ بر آتش مي گرفتند و دود به حلق وارد مي کردند و آنچنان سرخوش مي شدند که گويي دود به خالدون و فيها خالدون آنان نفوذ مي يافت.
گويد که پرسيدم: حال چگونه باشد؟ و گفتند: در عضماي کامل هستيم در ارتفاعي بلند و به زير پاهايمان اقيانوس اخلس. گفتند: تو هم بيا که اهل فيض يافتيم تو را اي هپر! و بيا بنشين و بپر!
هپر گويد: چوب سيغار را گرفتم و پکيدنم به 5 نرسيده بود که خود را سوت الغلموني مطير يافتم و تمام سيخ لند و حوالي آن در زير پايم بود، درست مانند آنچه پيش از آن از زبان قوقول ارت ابن قوقول شنيده بودم. و در آن حال دانستم که چهار دست و پايم را گرفتند و بردند ولي از آن دود که در خالدونم نفوذ داشت، طاقت مقابله ام نبود ...........!!!!!!
و بدان اي پسر که شيخ ما دو قرن پيش از يوري گوگايين و آرمسترانقزم به فضا رفت، بدون آنکه لحظه اي شيشه ، کريستال ، فراري ، ميتسوبيقي و غيره به گرد پاي مبارکش هم برسند. به چشم بر هم زدني هفت طبقات آسمان را بالا مي رفت گويي که از نردبان بالا مي رود!
برخي راويان در آن زمان اين کار را چنيم و بس خفن ناميده اند و عده اي آنچنان از هنر شيخ ما مشعوف مي شدند که آن را خف خواندند.

و نوشته اين بار را مديون استادم، سيخ سيخان، برزو ابن ليزارد ، ملقب به افلاطون پسند هستم. خداوند سيخش را از گزند روزگار حفظ نمايد.
و اگر نقصاني در نوشته جاتم مي يابيد، آنقدر بيابيد که جانتان در برود، از آن رو که خود دانم بي اختيار نويسي بيش نيستم و اين بارها و بارها بهتر از سيخ کباب است. پاشو جمع کن کاسه کوزتو!!!!!!!!
باشد که باز بيني ديدار سيخ ها را...

Monday, November 07, 2005

حکیم ابو کوئست شاخدار

نقل است از تروال ابن گودرز به دفعات و در بلاد شایع آنچه که موجب گردید وی را طریق به عضمیدن همی رسد ، نیرنگی بود آلاله وار از علمای سیخ که به شیوخ پرزنت معروف همی بودند ! ابن گودرز با درزی به قاعده بر منسب ابل ، چنین می نقلد که : روزی یکی از دوستان رفیق و رفیقان شفیق بر طی طریق بر وی بسان ابو ترانس ظاهر بگردید ، چنانکه از نفوذ نگاه وی روی بر نتوان گشت و در یک دست بیلی به عرض ماموت و در دستی دیگر چکی تراول نما بگرفته بود و با وی رفتاری دوستانه برقرار نمودندی ! ابن گودرز همی گوید که آن شیخ شفیق ، پس از نظاره ابن گودرز و آنگاه که سیرت مظرفرانه وی را بسان ابن فایندر نظاره نمود و خیال خویش را از او راحت بدید ، به مقدمه ای وی را به دخمه ای مجلل و به درون اتاقی یک در ! دعوت نمود ! نقل است که در آن اتاق که به باب العظما نیز معروف بباشد ، میزی ببود که در گوشه های آن اربع السیت (گونه ای از صندلی در آن زمان !) بوده و در یک سوی ، تنی چند از علمای کوئست و در سوی دیگر لوحی از فضول الشعر ا!.
و آن رفیق ، تراول ابن گودرز را به سوی دگر رهنمود نموده و خویش در جهت مخالف بنشسته و بر وی همی نظاره نموده تا آنگاه که بسخن درآمدند . نقل است از ابن سوراندر که شیخ رفیق لوح را گشوده و نقشی از درختی وارانه که بر هر شاخ آن ، دو بر یک نام مظفری درج بگردیده بود را به وی نمایش دهد و چیزی دیگر نیز در آن هنگام به وی نمایش دهد که بر لفظ شیوخ نا پسند است نقل آن !
آن رفیق ، سپس وی را به درهم و مایه ! تحریک نموده و به وی خاطر نشان نماید که چنانچه در یک ماه بدان شیوه عمل نماید ، از حاکم شهر نیز غنی تر گردد ! و سپس جهت تحریک شیخ ، درم های زر به چهره های مشخص و غیر مشخص ! را نشان بدهد که از آن جمله به درهم شیخ سیخان ! می توان اشاره نمود. نقل است از ابن نوتیس ، که در آن مکان ، ضعیفه ای نیز ببوده که بجهت تحریک بیشتر مظفران ! ، به در آوردن عشوات ابلی ! مشغول گشته بود !
در این زمان ، تراول ابن گودرز با چشمانی که در آن درهم شیخ سیخان به تصویر ببود ، به غالب شیخ مظفر در آمده و آنچه در خالدون خویش از درهم بداشته به رفیق شفیق دهد تا وی را بسان ابن رجیستر ، در منصب آل کوئست درج بنماید. و سپس با بدرقه ای مظفر پسند ، آن رفیق شفیق ، تراول ابن گودرز را به بیرون از باب العضما رجعت بداده و تروال ابن گودرز ، با چهره ای مسرور ، از آن منزل به جهت بشارت آل کوئست درآمده شود.
ابن وایر لس ، با صدایی بسان سوت الغلمون این چنین نقل نماید که ماهها از آن حادثه بگذشت و ابن گودرز در تمامی آن وادی حرکت نموده و آنان را به ابن کوئست اشارت بنمود لیک هیچ از آن جماعت مزمحل به چهره آل کوئست در نیامدندی !
گویند در این هنگام صدایی از بیابان وی را ندا چنین دهد که : " ای خاک بر سر مظفرت کنند! "

گویند ابن گودرز ، با درزی بسان ابل با چشمانی اندوهناک به سوی آن رفیق شفیق برود تا مایه همی ستاند. در آن هنگام که به باب العضما رسد ، نه بابی باشد و نه رفیقی شفیق و بیند که آن مکان بسان ابن چنج گردیده و طویله استران گشته ! و ابن گودرز با درزی بسان آنچه دانی ! قصد هزیمت نهاده و به بیافان سر بنهاد تا دیار باقی...
...
و این حکایت از بهر نجات شما بگوییم ای مظفر نمایان !
باشد که اندرز گیرید و چنانچه نگیرید ، ابل شما را بگیرد و آنگاه ما را مددی بر شما نباشد.

Tuesday, October 25, 2005

شـیـخ مظــفـر

فصلی سیخ همی خواهم زدندیزم
در توصیف شیخ مظفر (سیخش سبز) ، آنچه را
که از وی همی دانمی:
و گویند در عصر سیخ وندان (از دوره های زمین شناسی!)
شیخی بود مظفر نام که به اشارتی از ابتدای کوهستان
به دنباله الگانس همی متصل گشته و آدمیان را همی به
سیخ خویش روی می کاست !
نقل است از بیل گیت ابن ویستا که روزی شیخ مظفر از
پرداختن سیخ خویش فارغ گشته ، عزم به هزیمت نهاندنی
که ناگهان کلنگی سیه فام بر فراز بام وی را چنین ندا نمود که :
"سیخی بزن ، بیداد کن !"
و گویند شیخ مظفر بدین سخن ، استقرار خویش از کف ربوده
و صیحه ای کشد بسان آنچه از سوت الغلمون (گونه ای از ماکیان
که در بن بستهای قزوین! به وفور یافت همی گردند) نموده
و بر زمین بکوفتندی ، چنان که بسامد آن نیمی از سیخ لند را
همی برقصاند!
کاتبان عینی و درآورندگان متون انتصابی! وی را احاطه نموده
و هر کدام در وصف وی صفحاتی چند بنوشتند که از مشورترین
آن متون به کتب ابن پی دی اف ! می توان اشاره ای مستقیم نمود!
ابن پی دی اف همی درآورد که شیخ مظفر به وقت بهوش آمدن
و تا به روز آدینه ، آوای انواع گونه های ماکیان در تمامی ارض
را به تفکیک واحد ! تکرار می نموده است.
همچنین از مو ابن زیلا نیز نقل است که آنچه در اصل باعث مشهور
شدن این شیخ به شیخ مظفر گردید ، سیر وی پیرامون سیخ موران
همی بوده است که در اینجا به اشارتی از آن بگذریم و چنانچه
این اشارت تو را کفایت ننمود ، حقیر و شیخ ابو سعید را خبر همی ده
تا تو را بسان ابن ویژوال! تفهیم نماییم تا در آن استاد گردی.
...
پس ای صاحبان سیخ ، شما را این چنین پند و اندرز نماییم ، باشد
که تفکری جدید در خویش ایجاد نمایید.

Monday, October 24, 2005

اقــســبــــن

پس بنگرید بر سیخ زادگان که تا چه حد کمال یابند

اقـسـبن، مردی که از دور دستها می آید